Na današnji dan 1959. godine, preminuo je Hamdija Kreševljaković, utemeljitelj bosanskohercegovačke savremene historiografije. U Sarajevu, gdje je rođen, Hamdija je završio mekteb i osnovnu školu (ruždiju), a potom trgovačku i učiteljsku školu, te radio kao učitelj. Uporedo je predavao i u vjerskim muslimanskim školama, najprije u Darul-mualliminu, potom u Okružnoj medresi, te od 1920. do 1945. u Gazi Husrev-begovoj medresi.
Od početka izlaženja kalendara “Narodne uzdanice” bio je član redakcije, a potom “Novoga Behara”, te sarađivao u Hrvatskoj enciklopediji, Enciklopediji Jugoslavije, Enciklopediji Leksikografskog zavoda u Zagrebu i Vojnoj enciklopediji u Beogradu. Također je sarađivao u izradi velike “Historije naroda Jugoslavije”.
Fokus Kreševljakovićevog rada bio je na historiografiju BiH, te je napisao više od 300 naučnih radova, a najpoznatiji su: “Kazandžijski obrt u Bosni i Hercegovini”, “Prilozi povijesti bosanskih gradova pod Turskom upravom”, “Stari bosanski gradovi”, “Stari hercegovački gradovi”, “Dženetići – prilog izučavanju feudalizma”, „Husein-kapetan Gradaščević – Zmaj od Bosne“, “Kapetanije u Bosni i Hercegovini”, “Čizmedžijski obrt”, “Hanovi i karavan-saraji” i “Sarački obrt u starom Sarajevu”.
Danas se Hamdijini radovi smatraju najrelevantnijim historijskim štivom o Bosni i Hercegovini u osmansko doba.
